Kijk eens bewust een dagje naar het eigen leven.
De vele mails die op een dag verwerkt moeten worden. De sociale contacten in reallife, via facebook, telefoon, whatsapp. Het drukke verkeer, velen gehaast, getoeter als je een seconde te laat optrekt, niet snel genoeg uitgecheckt bij de bus. De vele extra handelingen die tegenwoordig nodig zijn voor in feite simpele taken (keuzeknoppen bij het bellen, tijdverantwoording op het werk) De hectiek van het gezinsleven met allen eigen werk- , verenigings- en schooltijden, allerlei verenigingen met eigen regels en eisen. En dat allemaal samenvoegen tot een eenheid waar je aan alle regels en eisen kan voldoen. O ja, de eigen technieken voor balans, stabilisatie moeten daar ook allemaal nog in passen. Het liefst ingepland, want dan communiceer je beter met de gezinsleden en begeleiding. Alleen balans is geen trucje, is niet te plannen. Dat is een optelsom van alle elementen die dag. Rust nemen omdat het gepland staat is de doorgeslagen manier van de maatschappij.

En dan de veelheid aan prikkels. Bijna nergens kan je nog rustig zitten zonder achtergrondgeluiden. Op het werk kantoortuinen, winkels met muziek. Oordopjes doen wonderen, maar je creëert wel je eigen wereld. Fijn voor jezelf, maar de buitenwereld ziet zichzelf bevestigt in 'autistisch gedrag'.

Het lijkt zo weinig impact, maar denk eens vanuit de persoon met autisme. Alles vraagt mentale energie en als dit structureel moet gebeuren is functioneren bijna onmogelijk.

Waarschijnlijk verzucht je dat zelf ook vaak. Autisme is inderdaad menselijk. En...en....en....en...